Trening czyni mistrza

Po skończonym posiłku czerwonowłosa przywołała swojego klona i wysłała go do pracy w szpitalu.

Sama zaś wyszła z mieszkania aby stawić się na trening. Dzień był bardzo słoneczny, na niebie nie było żadnej chmurki ale można było wyczuć delikatny wietrzyk, który sprawiał, że upał nie był tak mocno odczuwalny. Powoli spacerowała uliczkami wioski i delektowała się tą wspaniałą pogodą. Minęło sporo czasu odkąd znalazła się w Konohagakure, a z racji tego że wieści się szybko rozchodzą, cieszyła się sporym szacunkiem wśród mieszkańców. Nie było osoby, która nie wiedziała jakich cudów potrafi dokonać swoimi medycznymi zdolnościami, toteż przechodnie kłaniali się jej nieznacznie na przywitanie. Ona natomiast nie pozostawała im dłużna i obdarowywała ich delikatnym uśmiechem. Dawno tak dobrze nie czuła się w jakimś miejscu, wiele lat minęło odkąd była tu ostatnim razem. 

Nie minęło dużo czasu i dotarła na pole treningowe, na polanę otoczoną gęstwiną drzew. Przyszła trochę wcześniej, więc postanowiła wykorzystać sytuację i udała się do lasku gdzie przepływał niewielki strumyk.

W międzyczasie czekały już na nią dwie młode kunoichi, były widocznie zniecierpliwione. Nie musiały jednak zbyt długo czekać. Ujrzały przed sobą idącą w ich stronę Alice, która w dłoni trzymała coś dziwnego.

- Dzień dobry – przywitała się rubinowowoka z uśmiechem.

- Ohayo – odpowiedziały niepewnie, przyglądając się prawej dłoni swojej sensei.

- Alice-sensei, co to jest? – spytała z lekkim wahaniem Haruno. Starsza medyczka w ręce trzymała wielką sieć z dziesiątkiem ryb, które były ledwo żywe.

- To jest wasz dzisiejszy trening, poćwiczycie medyczne jutsu – odpowiedziała pogodnie.

- Ale sensei, my już wiemy jak się nim posługiwać – rzuciła lekko zażenowana Ino.

- To się okaże, macie 10 minut żeby je wszystkie całkowicie wyleczyć – mówiąc to, wysypała wszystkie stworzenia na trawę, była ich co najmniej setka.

- Ile?! – krzyknęły jednocześnie.

- Podobno potraficie leczyć, więc nie będziecie miały z tym problemu – oznajmiła unosząc prawą brew w górę i oddaliła się od swoich uczennic.

- Hai – mruknęła Sakura i przykucnęła przed górą ryb. – Wszystko przez ciebie Yamanaka – warknęła na koleżankę obok.

- Skąd miałam wiedzieć, że wymyśli coś takiego?! – uniosła się blondynka.

- Nie narzekajcie tylko zaczynajcie! – krzyknęła z oddali czerwonowłosa, która odpoczywała w cieniu jednego z drzew. Dziewczyny nie przypuszczały, że kobieta je usłyszy i w momencie zaczęły swój trening. Nie szło im to zbyt dobrze, były bardzo chaotyczne i zdenerwowane. Przeszkadzały sobie nawzajem. 

Po dziesięciu minutach podeszła do nich rubinowooka.

- Tylko sześćdziesiąt i to we dwójkę? – pokiwała głową na boki w niezadowoleniu.

- To niewykonalne – Ino opadła z sił na trawę.

- Wyleczyłam więcej niż ona, ale mimo wszystko nie dałam rady. Jestem wykończona – różowowłosa również położyła się obok koleżanki, tracąc siły.

- Byłyście dwie, powinno być wam dwa razy łatwiej – stwierdziła z powagą. – Patrzcie – dodała podchodząc bliżej ryb, a młode shinobi podniosły się aby przyjrzeć się dokładniej. Alice przyłożyła dłoń do trawy, a pod setką stworzeń powstał zielony krąg, który emanował ciepłym światłem. Nie minęło kilka sekund, jak wszystkie pozostałe ryby powróciły do dawnej formy i zaczęły rzucać się na trawie, chcąc wrócić do wody.

- Sugoi! – oczy Haruno powiększyły się dwukrotnie ze zdziwienia.

- Jak mamy się niby czegoś takiego nauczyć – załamała ręce Yamanaka.

- Oczywiście wybijcie sobie z głowy, że wyjawię wam tą technikę – uśmiechnęła się do nich promiennie.

- To jak mamy to zrobić? – zapytała podłamana zielonooka.

- W tym zadaniu nie jest istotna jakaś specjalna technika, tutaj liczy się umiejętność organizacji czasu i pracy – zaczęła. - Poza tym ważna jest szybkość reakcji i analiza sytuacji , tutaj Sakura masz przewagę. – wskazała na Haruno. – Jednak jedną z ważniejszych spraw jest współpraca z innym ninja – dodała. – Większą wprawę ma Ino, ze względu na swoją drużynę – usiadła obok uczennic.

- I to wszystko? – zapytała różowowłosa.

- To nie takie proste. Po pierwsze powinnyście się podzielić pracą, tak aby żadna z was sobie nie przeszkadzała. Nie bać się przyznać, że w czymś jest się słabszym i poprosić o ewentualną pomoc – rzuciła surowo.

- Hai – przytaknęły ze zrozumieniem.

- Musicie być maksymalnie skupione. Jako medyk trzeba szybko reagować i przeanalizować stan pacjenta, a do tego jest konieczna ogromna wiedza. Bez tego nie postawicie diagnozy i nie będziecie w stanie kogoś wyleczyć. Nie jest sztuką wyleczyć z drobnych ran, ale pomóc wtedy kiedy nikt inny nie może tego zrobić – dodała z przejęciem w głosie.

- Rozumiem – szepnęła Ino.

- Na wojnie nie będzie czasu na zastanawianie się, musicie ćwiczyć i zwiększyć ilość waszej chakry, aby pomóc jak największej liczbie osób – dokończyła.

- Oczywiście – uśmiechnęły się i wróciły do treningu, a czerwonowłosa nadzorowała ich pracę. Obydwie dawały z siebie wszystko i coraz szybciej leczyły zwierzęta, nie zapominając o współpracy. Ich nauczycielka co jakiś czas przynosiła nowe ryby by trening odbywał się ciągle.

Po kilku godzinach intensywnegoćwiczenia na twarzach dziewczyn widać było duże zmęczenie. Brakowało im sił i chakry. Widząc stan swoich podopiecznych, kobieta podeszła do nich powoli.

- Zmęczenie jest normalne, koniec na dzisiaj – oznajmiła pogodnie, podając dłoń swoim uczennicom i pomogła im wstać. – Pamiętajcie dziewczyny, że kiedy zabraknie wam chakry, musicie być gotowe na niesienie pomocy bez jej użycia – dodała poważnie.

- Czyli? – spytała niepewnie błękitnooka.

- Nie myślcie, że na wojnie będzie czas na odpoczynek i regenerację sił, musicie pomóc tym ludziom korzystając z własnej wiedzy i z podstawowego wyposażenia – oznajmiła surowo. – Musicie wiedzieć jak zdezynfekować rany, nastawić złamania, opatrzeć obrażenia, a nawet przeprowadzić operacje mając do dyspozycji potrzebne przyrządy – dokończyła podając każdej z dziewcząt po zwoju.

- Co to jest? – zapytała Haruno rozwijając papier.

- W szpitalu i bibliotece możecie skorzystać z dostępnej literatury medycznej, ale to nie zawsze wystarczy. To tylko teoria, która często nie wiele ma wspólnego z praktyką – poinformowała. -Ten zwój zawiera listę wszystkich surowców roślinnych mające lecznicze działanie, które zdołałam zbadać i opisać. Przeczytajcie to, a następnym razem przepytam was z tego – uśmiechnęła się w stronę młodych ninja.

- Czuję się jak w akademii – mruknęła niezadowolona Ino.

- Czy to naprawdę konieczne? – spytała zdziwiona Sakura. – Tego jest mnóstwo – westchnęła przeglądając podarunek.

- Nie zawsze będziecie mogły użyć chakry i może zabraknąć wam lekarstw, dobrze wiedzieć czym można je zastąpić – odparła lekko zirytowana buntowniczym nastawieniem dziewczyn.

- Hai – jęknęły jednocześnie.

- To macie przyswoić na kolejny trening, który odbędzie się za kilka dni, zrozumiano? – Alice zmierzyła ich przenikliwym wzrokiem.

- Tak – odpowiedziały bez entuzjazmu.

- A więc do zobaczenia – rzuciła radośnie i rozpłynęła się w powietrzu.

Po chwili pojawiła się przed Ichiraku Ramen i bez wahania weszła do środka, na miejscu zastała Kakashiego. Przysiadła się obok niego i zamówiła dwie miski specjalności lokalu.

- Jak trening? – zapytał z uśmiechem jej kolega.

- Trochę wymęczyłam dzieciaki, ale wyjdzie im to na dobre – odpowiedziała z widocznym błyskiem w oku i z zadowoleniem na twarzy.

- Lubisz znęcać się nad innymi – westchnął zrezygnowany.

- Aj tam przesadzasz, muszą się czegoś nauczyć – puściła mu oczko.

- Współczuję im – zaśmiał się pod nosem.

- Uważaj bo inni mogą zacząć współczuć tobie – posłała mu mordercze spojrzenie.

- Zapewne już to robią – wzruszył ramionami żartobliwie.

- Za dużo sobie pozwalasz – mruknęła niezadowolona pod nosem i dokończyła swój posiłek.

- Uroki przebywania z tobą – dogryzł jej przymykając powieki, co świadczyło o jego uśmiechu.

Kiedy oboje płacili swoje rachunki, tuż za nimi pojawił się nagle jeden z członków ANBU.

- Tsunade-sama wzywa was do swojego gabinetu – oznajmił poważnym tonem.

- Ah te ANBU, zawsze takie sztywne - poklepała przybysza po ramieniu, wzdychając teatralnie i wyszła z pomieszczenia. 

Nie minęło dużo czasu jak dwójka shinobi stała przed Piątą.

- Co nas tu sprowadza? – zapytała Alice, rozsiadając się wygodnie na jednym z krzeseł. Kakashi zmierzył ją karcącym wzrokiem, a ta jedynie wzruszyła ramionami jakby nie wiedziała co ma na myśli. Tsunade widząc zachowanie czerwonowłosej westchnęła i przeszła do sedna.

- Mam dla was zadanie – stwierdziła, prostując się i składając dłonie na swoim biurku.

- W końcu coś ciekawego – rubinowooka wstała widocznie zainteresowana słowami koleżanki.

- To poważna sprawa, misja rangi S+ - oznajmiła stanowczo.

- Na czym będzie polegała? – spytał szarowłosy z powagą.

- W Kraju Trawy pewna wysoko postawiona rodzina pomaga naszej wiosce zaopatrywać się w potrzebne surowce na wojnę – zaczęła, lustrując wzrokiem mężczyznę i kobietę przed sobą. – Jutro odbędzie się tam bankiet, organizowany właśnie przez tą rodzinę. Jest to poważna sprawa, bowiem pojawią się tam ważne osoby, które będą rozmawiały na temat wojny, zaopatrzenia i innych istotnych spraw, które mogą mieć znaczenie dla 5 Wiosek – dodała śmiertelnie poważnie.

- A co my mamy robić na tym bankiecie? – spytała z lekkim niezadowoleniem czerwonowłosa.

- Musicie przypilnować całe przedsięwzięcie, ponieważ dotarły do mnie informacje z wiarygodnych źródeł, że może pojawić się tam wróg, a nie wiadomo co planuje – dokończyła, wstając na równe nogi.

- Pięknie, muszę kupić nową kieckę – mruknęła pod nosem Alice.

- To poważna sprawa – zwrócił jej uwagę Hatake, spoglądając w jej kierunku widocznie obruszony.

- Uspokój się, wystarczy że się tam stawimy i będziemy mieć na oku całą tę szopkę – przewróciła oczami.

- Wyślę z wami kilka członków ANBU – wnuczka pierwszegbo mówiąc to, wskazała dłonią na wchodzących do pomieszczenia zamaskowanych ninja.

- No chyba sobie żartujesz – warknęła rubinowooka. – Przecież te sztywniaki nie mogą się pokazać w takich strojach i tych maskach – rzuciła z przekąsem, podchodząc do jednego z nich i stukając palcem w jego maskę, dając tym samym do zrozumienia, że nie pasują do takiej misji.

- To bal maskowy, idealnie dopasują się do sytuacji – powiedziała Tsunade, tracąc cierpliwość.

- Nigdzie nie idę z tymi drętwymi ninja, chcesz wzbudzić jakieś podejrzenia? – zwróciła się do Hokage z nutką złości w głosie. – Przecież jak tam wejdą to ludzie od razu zorientują się, że coś może im grozić skoro ANBU są na miejscu. Musimy iść w jak najmniejszej liczbie i wtopić się w tłum – dodała. - A oni na pewno tego nie zrobią – zaśmiała się i szturchnęła jednego z zamaskowanych shinobi, który aż się zachwiał i mruknął coś pod nosem.

- Niech będzie, pójdziecie tylko we dwójkę – westchnęła w bezradności blondynka.

- Jutro rano nas tam przeniosę, by zbadać wcześniej to miejsce – oznajmiła Alice ukrywając swoje podekscytowanie i wyszła jako pierwsza z gabinetu. 

Nudziła się w wiosce od jakiegoś czasu i na samą myśl o interesującej misji czuła przypływ sił. Jednak wizja kupna eleganckiej sukni i udawanie przed zgrają sztywnych, wysoko postawionych ludzi nie napawała ją entuzjazmem.

Zaraz po opuszczeniu Budynku Administracyjnego ruszyła w kierunku jednego z najdroższych butików w wiosce, nie narzekała na brak funduszy, więc mogła sobie pozwolić na większy wydatek. 

Przepraszam wszystkich za tak długą nieobecność, ale nagromadziło się tyle spraw, że nie miałam zbyt wiele czasu i głowy na notkę... Studia, zaliczenia, sesja, sprawy osobiste; paranoja! Ale trochę ogarnęłam się i naskrobałam coś na szybko. Nie jestem zadowolona z tej notki, ale to miał być rodzaj wstępu przed kolejną misją :) Mam nadzieję, że wybaczycie mi moją nieobecność i nie zlinczujecie mnie za tę notkę^^ Pozdrawiam wszystkich serdecznie i zapraszam do lektury!